
تحقق رشد ۸ درصدی اقتصاد ایران منوط به جذب سرمایهگذاری کلان است، اما فشارهای سیاسی بینالمللی، سیاستگذاریهای نادرست داخلی و نبود سازوکارهای شفاف، مانع جلب اعتماد سرمایهگذاران شده است.
علی محمد بد، از مدیران باسابقه صنعت سیمان، در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به برنامه هفتم توسعه و هدفگذاری رشد ۸ درصدی اقتصاد ایران، تحقق این هدف را به میزان سرمایهگذاری داخلی و خارجی بسیار وابسته دانست.
وی گفت: رشد اقتصادی اعلامشده توسط بانک مرکزی برای سال گذشته حدود ۳ درصد بوده و در صورت ادامه شرایط فعلی، رشد اقتصادی در آینده نیز بیش از ۲ تا ۳ درصد نخواهد بود. تحقق رشد ۸ درصدی کاملاً به میزان سرمایهگذاری بستگی دارد، چه از منابع داخلی و چه از سرمایهگذاری خارجی. این یعنی یا باید از مردم برای تأمین مالی پروژههای اقتصادی کمک بگیریم، یا سرمایهگذاران خارجی (بهویژه کشورهای همسایه) را برای سرمایهگذاری در ایران جذب کنیم. آنچه که مشخص است بدون سرمایهگذاری و تولید، قطعاً رشدی حاصل نخواهد شد.
موانع و چالشهای رشد اقتصادی
محمد بُد مهمترین مانع رشد اقتصادی را فشارهای سیاسی و عدم اطمینان ناشی از سیاستهای بینالمللی دانسته و تاکید کرد: تهدیدها و سیاستهای خارجی، بهویژه فشارهای اقتصادی و تهدیداتی که با روی کار آمدن ترامپ متوجه میهن عزیزمان شده است، فضایی از عدم اطمینان را برای سرمایهگذاری ایجاد کرده است و در هر جایی که عدم اطمینان وجود داشته باشد، سرمایهگذاری کاهش مییابد. در حقیقت هدف آنها با این اعمال فشارها، این هست که جلوی رشد اقتصادی مملکت ما را بگیرند پس بنابراین، این یکی از مسائل اساسی است که باید حل شود.
وی همچنین به مشکلات بودجهای و سیاستگذاریهای داخلی اشاره کرد و افزود: آنطور که در عمل مشخص است متأسفانه برنامههای اقتصادی دولت به هیچ عنوان بر استفاده از ظرفیتهای داخلی و جذب سرمایههای ملی یا ظرفیت همسایگان ما تمرکز ندارد. برای برونرفت از این وضعیت، لازم است فرصتهای سرمایهگذاری با سودآوری بالا شناسایی و شفافسازی شوند و اعتماد سرمایهگذاران داخلی و خارجی جلب شود. نباید با دیدگاه محدودکننده به شرکتهای بزرگ اقتصادی نگاه کرد، بلکه باید از ظرفیتهای این مجموعهها برای رشد اقتصادی استفاده کرد.
او با انتقاد از برخی اظهار نظرات سو در مورد بالا بودن سودآوری بعضی از شرکتها گفت: باید توجه داشته باشیم که در کشورمان، سرمایهگذاری فعالیتی بسیار ارزشمند محسوب میشود و نباید با نگاهی تنگنظرانه به عملکرد موفقیتآمیز واحدهای بزرگ صنعتی فولادی، معدنی، پتروشیمی و نظایر آن بنگریم و به جای طرح پرسشهایی مانند اینکه «چرا این مجموعهها سودآوری بالایی دارند؟» یا به دنبال راهحلی برای محدود کردن سودآوری آنها بودن، ضروری است جهت حمایت از هلدینگهای بزرگ کشور اقدام کنیم.
محمد بُد در ادامه افزود: بیتردید، شرکتهای بزرگ تولیدی که متشکل از نیروهای باتجربه، تحصیلکرده و کارآزموده هستند -حتی آن دسته از افراد که اگرچه اکنون در عرصه فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی حضور فعال ندارند، اما از دانش و بینش ارزشمندی برخوردارند- به عنوان موتورهای محرک اصلی اقتصاد کشور عمل میکنند. لازم است از ظرفیت تمامی این افراد استفاده کنیم تا با شناسایی چالشهای اساسی، همسو و هماهنگ در مسیر رفع مشکلات گام برداریم. به باور بنده، این همکاری جمعی زمینهساز حل مسائل پیشِروی کشور خواهد بود.
ادامه مطلب در :خبرگزاری مهر
نظرات